SOKAK KÖPEKLERİNE SARILMAK!

SOKAK KÖPEKLERİNE SARILMAK!

İKRA DERNEĞİ Esenler Şubesi, “ilklerin şubesi” olma özelliğini bırakacak gibi görünmüyor!

Makale okumaları, şiir okumaları ve film gösterimleri derken, şimdi de her ayın ilk çarşambası farklı etkinliklerle halkımızın hizmetinde.

Bu çerçevede ilk farklı etkinlik 07.03.2018 Çarşamba günü gerçekleştirildi. Etkinliğin konusu uyuşturucu, konuğu ise BAYDER (Bağımsız Yaşam Derneği) Yönetici ve gönüllüleri idi.

Bu çerçevede konuklarımız BAYDER yönetim kurulu başkanı Regaib Bostan, Yönetim Kurulu üyesi ve Uzman Klinik Psikolog Enes Kartal, gönüllüler Deniz Demir, Mustafa Gencer ve Fatih Budak idi…

Büyük ve meraklı bir izleyici kitlesine hitap eden konuklar, uyuşturucu ve uyarıcıların vehametinden bahsettiler.

Program Şube başkanının sunum konuşmasıyla başladı. Daha sonra oturumu yönetmek için Muhammed Vural kürsüye gelecek konuşmacıları tanıttı. Programın akışı hakkında bilgi verdi. Sırasıyla söz alan konuşmacılar meselenin önemine ve vehametine işaret ederken, yaşadıkları olumsuz ve ama ibret dolu hatıralardan bahsettiler.

Yaklaşık 1 saat süren program sonunda katılımcılar ile izleyiciler, nefis çaylarımız eşliğinde karşılıklı muhabbet ve soru cevap faslına geçtiler.

Konuşmacılarımızın söylediklerinden derlediğimiz notları dikkatlerinize sunuyoruz:

Regaib Bostan (Dernek Başkanı) : Türkiye’de tahminen 3.000.000 (Üç milyon) civarında, uyuşturucu ve uyarıcı kullanıcısının olduğunu tahmin ediyoruz. Bu konuda resmi rakamlar yanıltıcı, çünkü kullanıcıların hepsi kendini faş etmiyorlar. Bu hem hukukî açıdan hem de sosyal açıdan sıkıntılı olduğu için gizli/bilinmeyen içicilerin bilinenlerden daha fazla olduğunu sanıyoruz.

Bu melanete bulaşmanın yaşı da, dini de, sosyal statü durumu da yok. Ben 52 yaşına gelmiş sarıklı sakallı ve ama esrar kullanan insan tanıdım.

Biz dernek olarak bu çalışmada çok küçük bir zümreye hitap ediyoruz ve açıkçası yetişemiyoruz. Bu hususta devlet bir “milli seferberlik” başlatmalı, aksi halde gidişimiz hiç de iç açıcı değildir. Unutmayalım ki, bu seferberlik başlamazsa herkes zarar görecek.

Çünkü kalabalık bir aile de olsa, bu ailede bulunan 1 kullanıcı, maalesef tüm aile fertlerini olumsuz olarak etkilemekte, rahatsız etmektedir. Unutmayalım ki “batan geminin lüks kamarası olmaz!”

Enes Kartal (Uzman klinik psikolog) : Ben de zamanında kullanıcıydım. Dolayısıyla damdan düşenlerden biriyim. İyi biliyorum ki, bu ve benzeri çalışmalar tam anlamıyla bir cihaddır! Ben hastamın birinden “bilsem ki annemin böbreğinde eroin var, annemin böbreğini çıkarır o eroini alırım” sözlerini duydum. Seslendirmeseler de kullanıcıların haleti ruhiyesi budur maalesef.

Kullanıcı olmak bir kişilik zaafiyeti değildir; hastalıktır. Bu iş öncelikle “merak ile” başlar sonra da devam eder. Biz dernek olarak uyuşturucu ile değil “bağımlılık” ile mücadele ediyoruz.

Uyuşturucular maalesef artık herkesin ulaşabileceği yerlere ve fiyatlara gelmiştir. Bugün “sentetik uyuşturucu” denilen uyarıcıların hapı/tanesi 3-5 TL.ye kadar düşmüştür.

Maalesef kullanıcılar göründüğünden fazla ve ama devlet kurumları buna yetişemiyorlar. Mesela İstanbul’da bulunan AMATEM’in 117 yatağı var, ama 100.000 civarında hastası var. Yani AMATEM’e gidip de tedavi olmak istiyorum dediğinizde size en erken 6 ay sonraya gün veriyorlar. Ve bu gibi resmi prosedür dairesinde çalışan tedavi merkezlerinin uyuşturucunun bırakılmasında başarı oranları sadece % 1 civarında…

Deniz Demir (Eski Bağımlı – Dernek Gönüllüsü) : Ben 10 yıl uyuşturucu kullandım. 2 yıldır da bırakmış durumdayım. İlk 5 sene ailemin kullandığımdan haberi olmadı. Bağımlılıktan kurtulmak ilaçlarla olacak bir şey değildir; bunun için telkin ve birebir ilişki gerekiyor.

Mustafa Gencer (Eski Bağımlı – Dernek Gönüllüsü) : 32 yaşındayım ve 16 yaşında uyuşturucu-uyarıcı madde kullanmaya başladım. Uyuşturucuya “özenti” ile başladım. Maçlara gider, tribünlerde uyuşturucu kullanan “abileri” görürdüm. Onlara özenerek başladım. Ailem 8 sene (esrar kullanıyordum) farketmediler. Ne zaman ki, esrar beni kesmedi ve giderek bonzai’ye başladım, o zaman farkettiler.

Bağımlı olduğum için işimi, ailemi ve kendimi kaybettim. Eve gidemiyordum, sokakta yatıyor, uyuşturucu almak için hırsızlık yapıyordum.

Anneciğim beni dernekle buluşturana kadar bağımlılıktan kurtulabileceğimi zannetmiyordum.

Fatih Budak (Eski Bağımlı – Dernek Gönüllüsü) : 32 yaşındayım ve kul-lanmaya 17 yaşında başladım. Son 5 yıl enjektörle eroin alıyordum. İlk lise döneminde başladım.

Ben uyuşturucuya başladıktan sonra önce abim, sonra babam, arkasından ablam ve daha sonra da annem vefat etti. Annemden sonra da kızkardeşimi kaybettim. Ama ben bunların hiçbirisinin acısını yaşamadım. Çünkü “o acıyı” hissetmiyordum. Bu sebeple onların acısını “hiç bilemedim.”

Annem ölüm döşeğinde idi. Kardeşim bana telefon ediyor ve diyor ki, “abi annem ölüyor, seni istiyor gel!” ben uyuşturucu alacağım için kardeşime “paran var mı?” diye soruyordum.

Üniversite mezunuydum. Büyük marketlerde müdürlük yaptım. Ama uyuşturucu sebebiyle hepsinden oldum. Çünkü maaşım yetmiyordu, çalıştığım yerden hırsızlık yapıyordum.

Son 2,5 yılımı ev dışında/sokakta geçirdim. Soğuktu, donuyordum neredeyse… Soğuğu hissetmemek için enjekte üstüne enjekte ediyordum. Ama yine de üşüyordum. Çünkü kaldığım yerin çatısı, penceresi kapısı yoktu. Yıkık dökük bir yer ve hava da çok soğuk... Öyle üşüyordum ki, elimdeki eroinleri “ölmek için” enjekte ediyordum. Baktım benimle aynı odada 4 tane sokak köpeği var. Birbirlerine sokulmuşlardı. Dedim ki kendi kendime, bunların yanına gidip de bunlara sarılırsam soğuktan korunurum. Ve o geceyi sokak köpeklerine sarılarak geçirdim.

1-1,5 yıl hiç banyo yapmadan gezdim. Dileniyor, aldığım paraları uyuşturucuya veriyordum. Günde bulabilirsem/alabilirsem 1 tane poğaça ile günümü geçiriyordum.

Herkes bizi hor görüyordu. Allah yardım etti BAYDER’e ulaştım ve şu anda benim eski halimde olanlara yardım etmeye çalışıyorum.

Program sonunda, katılımcılara derneğimize teşrif ettikleri ve çalışmalarından dolayı çamsakızı çoban armağanı hediyelerimiz takdim edildi.